بررسی عوامل وقوع صدمات چشمی در مصدومین مراجعه کننده به بخش اتفاقات چشم بیمارستان خلیلی شیراز، ۱۳۷۶

پژوهش انجام شده مطالعه ای توصیفی-تحلیلی است که در آن میزان بروز صدمات چشمی در یک مقطع معین از زمان به مدت 4 ماه در کلیه مصدومین مراجعه کننده به بخش اتفاقات بیمارستان خلیلی شیراز مورد بررسی قرار گرفته است. باتوجه به اینکه یکی از مهم ترین نکات در پیشگیری ابتدا شناسایی راه های در معرض خطر و سپس طرح و برنامه ریزی برای جلوگیری از مشکلات بعدی است پژوهش حاضر انجام گرفت. گردآوری داده ها با استفاده از پرسشنامه به دو صورت مصاحبه و معاینه انجام گردید. در مدت مذکور 4732 مصدوم چشمی به این بخش که تنها بخش اتفاقات چشم در شهر شیراز است مراجعه نموده و جمعیت مورد پژوهش را تشکیل داده اند. نتایج بیانگر آن است که 97.5% از این مصدومین بطور سرپایی درمان شده و 2.5% در بخش بستری گردیدند. 79.7% از صدمات چشمی در مردان اتفاق افتاده است. متوسط سن مراجعین سرپایی 14.9±24.5 و مصدومین بستری 14.9±15.5 بود. در مصدومین بستری بیشترین درصد را دانش آموزان و کودکان (70.7%) تشکیل می دادند که غالب آنان در منزل (46.4%) و در حین بازی (56.1%) صدمه دیده بودند. بیشترین عامل آسیب رساننده به چشم در مراجعین سرپایی محرک های شیمیایی، بیولوژیک و اشعه (41.4%) بود. درحالیکه در مصدومین بستری بیشترین عامل اشیا پرتاب شده (63.7%) ذکر گردید. مصدومین چشمی با آسیب های شدید بطور متوسط 8.4 روز در بخش بستری گردیده و بیشترین اعمال جراحی انجام شده بر قرنیه ملتحمه و صلبیه (51.2%) بود که بطور متوسط 2.1 عمل جراحی بر هر چشم آسیب دیده انجام گرفت. بروز صدمات چشمی سالانه در شهر شیراز در مراجعین سرپایی 1315 در صد هزار نفر و در مصدومین بستری در شهرستان شیراز 24.4 در صد هزار نفر برآورد گردید. بطور کلی داده ها نشان داده اند که کودکان به دلیل ناآگاهی از خطرات محیطی و بالغین حین انجام فعالیت های اجتماعی و کاری خصوصا مشاغل فنی بسیار مستعدتر از سال های دیگر عمر برای صدمات چشمی هستند درحالیکه بسیاری از این صدمات قابل پیشگیری می باشند لذا با تاکید بر پیشگیری و صرف هزینه های اندک می توان به نحو موثر از بروز حوادثی که سبب از کارافتادگی و زیان های اقتصادی و اجتماعی بسیاری می گردد، کاست.